(تصاویر) تاریخچه بمب افکن‌ها؛ از پرتاب کننده‌های نارنجک‌های دستی تا ویران کننده شهر‌های بزرگ
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۲۲۱۵۰
بمب افکن با قابلیت عبور از تمام اقیانوس ها، عبور از سیستم‌های دفاعی دشمن و سپس حمله به هدفی با چنان دقتی که می‌تواند ۵۰۰ کیلوگرم مواد منفجره را از پنجره دشمن عبور دهد، یکی از قدرتمندترین و پایدارترین سلاح‌های جنگ مدرن است.
به گزارش روزیاتو، در حالی که ماموریت بمب افکن‌ها اکنون یکسان است، اما همیشه اینطور نبوده است: بمب افکن‌های امروزی، مانند بمب افکن بسیار سری B-۲۱ Raider، تحقق یک رویای صد ساله هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بمب افکن De Havilliand DH-۴ در جنگ جهانی اول می‌توانست بمب‌هایی به وزن ۲۰۰ کیلوگرم را حمل کند. در پایان جنگ جهانی دوم، یک بمب افکن B-۲۹ می‌توانست به تنهایی یک بمب اتمی را با قدرت انفجاری نزدیک به ۱۵،۰۰۰،۰۰۰ کیلوگرم به هدف برساند
شکل گیری بمب افکناولین استفاده از هواپیما برای بمباران اهداف روی زمین در سال ۱۹۱۱ بود، جایی که خلبان ایتالیایی، جولیو گاووتی، بمب‌ها را با دست به سمت نیروهای امپراتوری عثمانی پرتاب کرد. پس از او در سال ۱۹۱۲ خلبانان بلغاری، رادول میلکوف و پرودان تاراکچیف، که در جنگ اول بالکان نارنجک‌های دستی را به سمت مخالفان خود پرتاب می‌کردند، این مسیر را دنبال کردند. هواپیما‌های آن دوران اگر چه ساده و تا حد زیادی ناکارآمد بودند، اما می‌توانستند مواد منفجره را به نقاطی بسیار دورتر از توپخانه‌های آن زمان حمل کنند. هواپیماها نیز به قدری جدید بودند که تنها سلاح‌های ضدهوایی علیه آنها تفنگ و تپانچه بودند و هنوز هیچ سربازی برای شلیک صحیح به اهداف هوایی آموزش ندیده بود.
با بهبود سریع تکنولوژی هواپیماها، توانایی آنها برای پرواز به مسافت‌های دورت و حمل مواد منفجره سنگین‌تر افزایش یافت. شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ باعث شد که هر دو طرف نیروهای بمب افکن تشکیل دهند و متفقین هواپیما‌های تاکتیکی کوچک‌تر و بال ثابتی مانند Breguet ۱۴ فرانسوی و De Havilliand DH-۴ بریتانیایی را ترجیح می‌دادند، در حالی که آلمانی‌ها طرفدار کشتی‌های هوایی دوربرد موسوم به زپلین (Zeppelin) بودند که بمب‌ها را تا انگلستان حمل می‌کردند. همچنین جنگ جهانی اول آسیب پذیری بمب افکن در برابر یک دشمن جدید را نشان داد: جنگنده، هواپیمای کوچک‌تر و سریع تری که برای نبرد هوایی بهینه سازی شده بود.
جنگ جهانی اول بمباران را به دو حوزه تقسیم کرد: بمباران تاکتیکی و استراتژیک. بمباران تاکتیکی شامل انداختن بمب روی خط مقدم، یا نه چندان دورتر از آن، با هدف نابود کردن تمرکز نیروهای دشمن یا کشتی‌ها در دریا بود. این نوع بمباران تاثیر تاکتیکی در میدان نبرد خواهد داشت و نبرد‌های فردی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از سوی دیگر بمباران استراتژیک، زیرساخت‌های صنعتی، تولید انرژی و خطوط راه آهن دشمن را هدف قرار می‌دهد، اهدافی که از نظر استراتژیک مهم و دارای سیستم‌های دفاعی ضعیف بودند که خط مقدم جبهه خودی را تامین می‌کردند. در برخی موارد – مانند بمباران لندن توسط کشتی‌های هوایی آلمان- هدف شکستن اراده غیرنظامیان بود و بمب‌هایی که بر روی شهر‌ها ریخته می‌شد، به معنای ترساندن مردم روی زمین بود تا جایی که آنها را خواستار پایان جنگ کند.
پرواز بمب افکن‌های Heinkel He ۱۱۱ در طول نبرد بریتانیا در سال ۱۹۴۰. علیرغم دستاورد‌های تکنولوژیکی اش، آلمان نازی هرگز نتوانست بمب افکنی دوربرد و چهار موتوره را عملیاتی کند که این کشور را از هدف قرار دادن اهداف دوربرد محروم می‌کرد تا این که موشک‌های V-۱ و V-۲ را در اواخر جنگ عملیاتی کرد
جنگ جهانی دومدر طول جنگ جهانی دوم، بمب افکن به سطوح قبلاً غیرقابل تصوری از قدرت دست یافت. نسل جدید بمب افکن ها، طرح‌های هواپیمایی تک بال را با موتورهای شعاعی قوی‌تر ترکیب کرده و هواپیما‌های سریع‌تر و با ارتفاع پروازی بالاتر را با قدرت حمل بمب‌های بسیار بزرگ‌تر را خلق کردند. بمب افکن‌ها بمب‌های خود را با استفاده از بمب انداز مکانیکی اختصاصی که از ارتفاع و سرعت هواپیما برای محاسبه نقطه برخورد رشته‌ای از بمب‌ها استفاده می‌کرد، رها می‌کردند که یک جهش بزرگ بود و خلبان تنها نیاز داشت که به هدف نگاه کند.
بمب افکن‌ها تقریباً بلافاصله پس از شروع جنگ وارد عمل شدند و نیاز به جبران خسارت‌ها و در دسترس بودن فناوری‌های جدید به این معنی بود که آنها نیز مانند همه انواع هواپیما در معرض یک انقلاب عظیم قرار داشتند. نیروهای هوایی مانند نیروی هوایی ارتش آمریکا (USAAF) جنگ را در سال ۱۹۴۰ با بمب افکن‌های دو موتورهای مانند B-۲۵ Mitchell با حداکثر سرعت ۴۳۵ کیلومتر در ساعت، بمب‌هایی به وزن حدود ۲،۱۵۰ کیلوگرم و حداکثر ارتفاع ۲۴،۲۰۰ پا آغاز کردند. در پایان جنگ، بمب افکن اصلی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا، هواپیمای B-۲۹ Superfortress با حداکثر سرعت ۵۷۰ کیلومتر در ساعت، قدرت حمل بمب حدود ۵،۵۰۰ کیلوگرمی و حداکثر ارتفاع ۳۱،۰۰۰ پایی بود.
علی رغم پیشرفت در سرعت و قدرت، بمب افکن‌ها هنوز هم دقت بسیار ضعیفی داشتند، به خصوص با افزایش ارتفاع بمباران. حمله به یک محوطه بزرگ ریلی در اروپا ممکن بود به تعداد زیادی بمب افکن نیاز داشته باشد، با این امید که حداقل تعداد انگشت شماری از آنها بتوانند بمب‌هایی را رها کنند که نزدیک به هدف زمین خورده و خسارت وارد کنند. بمب افکن‌ها همچنین باید با آتش زمینی، توپخانه‌های ضد هوایی، و جنگنده‌های نیروهای مدافع مواجه می‌شدند، موضوعی که حملات بمب افکن‌ها را پیچیده‌تر کرده و اغلب دقت را کاهش می‌داد.
پوستری از نیروی هوایی ایالات متحده در سال ۱۹۴۴ که قدرت بمب افکن سنگین Boeing B-۲۹ Superfortress را نشان می‌دهد.
کشورهای مختلف از بمب افکن‌ها به روش‌های متفاوتی استفاده می‌کردند. آلمان در اوایل جنگ از بمب افکن‌ها برای بمباران استراتژیک و تاکتیکی استفاده می‌کرد و بمب افکن‌های این کشور نقش اصلی را در نبرد بریتانیا بر عهده داشتند، که یک ماموریت استراتژیک بود، و همچنین پشتیبانی هوایی از نیروهای زمینی آلمان در طول عملیات‌های تهاجمی سریع آنها موسوم به حمله رعد آسا (Blitzkrieg، به عنوان یک ماموریت تاکتیکی. اما آلمان هرگز نتوانست یک بمب افکن استراتژیک واقعی بسازد که بتواند کارخانه‌های تانک سازی شوروی را در شرق کوه‌های اورال یا قاره آمریکا بمباران کند. ژاپن تنها بمب افکن‌های تاکتیکی را برای ماموریت‌های تاکتیکی توسعه داد. ایالات متحده و بریتانیا که از سرزمین اصلی اروپا جدا شده بودند و باید راه خود را از اقیانوس آرام باز می‌کردند تا به میدان نبرد برسند، مجبور به توسعه یگان‌های بمب افکن استراتژیک و تاکتیکی شدند.
همچنین بمب افکن‌ها سلاح نهایی جنگ جهانی دوم را به هدف رساندند: بمب اتمی. بمب اتمی دارای قدرت انفجاری بیشتری در یک بمب نسبت به آنچه که صد‌ها بمب افکن می‌توانستند داشته باشند را در خود داشت. در حالی که یک بمب افکن B-۲۹ معمولی می‌توانست شش تن بمب را تا ۲،۴۰۰ کیلومتر دورتر از پایگاه خود حمل کند، بمب افکن موسوم به Enola Gay، همان B-۲۹ی که هیروشیما را با بمب اتمی ویران کرد، در یک بار بمباران معادل ۱۵ هزار تن (۱۵ کیلو) ماده منفجره تی ان تی را روی هدف ریخت. بمب اتمی مشکل دقت بمب افکن‌ها را حل کرد و این امکان را فراهم کرد که یک بمب افکن به راحتی یک محوطه ریلی اروپایی و شهر مجاور آن را نابود کند. این بمب افکن از جنگ جهانی دوم به عنوان قدرتمندترین سلاح کل جنگ و همه تاریخ تا آن زمان شناخته شد.
بمب افکن Convair B-۵۸ Hustler اولین بمب افکن سوپرسونیک عملیاتی بود. بمب افکن‌های بعدی مانند B-۱ و B-۲، سرعت را فدای پنهانکاری و رادارگریزی کردند.
بمب افکن‌های مدرندر دوران جنگ سرد شاهد استفاده سریع از موتورهای جت برای بمب افکن‌ها بودیم که به بمب افکن‌هایی مانند Convair B-۵۸ Hustler آمریکایی و Tupolev Tu-۲۲ Blinder شوروی امکان می‌داد تا با سرعت فراصوت (سریع‌تر از سرعت صوت که معمولاً بین ۱،۲۰۰ تا ۲،۴۰۰ کیلومتر بر ساعت است) پرواز کنند. توسعه بمب‌های هیدروژنی که به طور قابل توجهی قدرتمندتر از بمب‌های اتمی هستند، این امکان را برای یک بمب افکن فراهم کرد تا بخش‌های بزرگی از قلمرو دشمن را به کلی نابود کند و در یک ماموریت میلیون‌ها نفر را بکشد. بمب افکن B – ۲ Spirit می‌تواند تا ۱۶ بمب گرماهسته‌ای B ۸۳ را حمل کند که هر کدام از آنها قدرت انفجاری ۱،۲۰۰ کیلو تنی دارند. برای مثال، سقوط یک بمب B ۸۳ در نیویورک باعث کشته شدن ۱.۸ میلیون نفر و زخمی شدن ۳.۳ میلیون نفر دیگر خواهد شد.
نوآوری دیگر برای تاثیرگذاری چشمگیر بر بمب افکن ها، رادار گریزی یا فناوری پنهانکاری است. از طریق شکل دهی دقیق دماغه، بدنه، بال‌ها و تثبیت کننده‌های هواپیما، یک بمب افکن می‌تواند ردپای کمتری در رادار دشمن داشته باشد یا در بهترین شرایط آن را نامرئی کند. این امر باعث خلق بسیاری از پیشرفت‌های پس از جنگ در فناوری دفاع هوایی، به ویژه رادار‌ها و موشک‌های هدایت شونده با رادار شده است که به یک بمب افکن اجازه می‌دهد تا از سیستم‌های دفاع هوایی دشمن عبور کنند.
بمب افکن B-۵۲G در حال رها کردن یک موشک کروز Tomahawk. برد ۱۶۰۰ کیلومتری تاماهاک باعث می‌شود که B-۵۲ با توانایی نفوذ به سیستم‌های دفاع هوایی دشمن، بتواند محموله پرتابی خود را در فاصله‌ای ایمن از دشمن رها کند
توسعه موشک‌های کروز نیز تاثیر زیادی بر بمب افکن‌ها داشته است. سلاح‌های با ارتفاع کم پرواز و مجهز به توربوجت، معمولاً به صورت خودکار تا صد‌ها مایل پرواز می‌کنند و به بمب افکن‌های غیر پنهانکار اجازه می‌دهند تا از فاصله‌ای دور از هدف خود شلیک کرده و به طور کامل از دفاع دشمن اجتناب کنند. این امر به بمب افکن‌های قدیمی تر، مانند B-۵۲ Stratofortress یا Tupolev Tu-۹۵ اجازه داده است که حتی با پیچیده‌تر شدن سیستم‌های دفاع هوایی دشمن، همچنان در سرویس باقی بمانند.
بمب افکن‌ها بسیار گران هستند و امروزه تنها ایالات متحده، روسیه و چین بمب افکن‌های سنگین تولید می‌کنند. نیروی هوایی ایالات متحده سه بمب افکن B-۱ Lancer, B-۲ Spirit, و B-۵۲ Stratofortress را در اختیار دارد، در حالی که روسیه بمب افکن‌های Tu-۲۲M “Backfire” و Tu-۱۶۰ “Blackjack” را به کار می‌گیرد. بمب افکن جدید B – ۲۱ Raider آمریکا از اوایل دهه ۲۰۳۰ جایگزین B – ۱ و B – ۲ خواهد شد. چین نسخه‌های به روز شده بمب افکن H – ۶ را به پرواز در می‌آورد و گفته می‌شود که در حال کار بر روی یک بمب افکن پنهانکار جدید به نام H – ۲۰ است. روسیه در حال کار بر روی یک بمب افکن جدید به نام PAK – DA است، اما جنگ در اوکراین و تحریم‌های بین المللی به این معنی است که احتمالاً فاقد منابع و بودجه لازم برای اتمام آن خواهد بود.
بمب افکن جدید B-۲۱ Raider که انتظار می‌رود امسال به پرواز درآمده و بزودی جایگزین بمب افکن‌های آمریکایی B-۱ و B-۲ شود
سخن پایانیبمب افکن‌ها در ۱۰۰ سال گذشته به طور چشمگیری موثرتر شده اند. با توانایی پرواز بین قاره ای، استفاده از سلاح‌های متعارف و هسته‌ای و قابلیت فرا خواندن با یک پیام ساده به خدمه انسانی، بمب افکن‌ها ابزاری ارزشمند برای یک ابرقدرت است. کشور‌هایی که بمب افکن‌ها را به پرواز در می‌آورند، یک باشگاه نخبه و اختصاصی را تشکیل می‌دهند، باشگاهی که اعضای آن می‌توانند با صرف هزینه‌ای هنگفت، ویرانی‌های عظیمی را به بار آورند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: بمب افکن جنگ مدرن مواد منفجره قیمت طلا و ارز قیمت موبایل سیستم های دفاع جنگ جهانی اول جنگ جهانی دوم ایالات متحده بمب افکن نیروی هوایی یک بمب افکن بمب افکن ها هواپیما ها دفاع هوایی بمب افکن B بمب هایی بمب اتمی مانند B بمب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۲۲۱۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاریخچه دیدارهای الکلاسیکوی ایران / اردیبهشت‌ماه طلایی‌رنگ است
تیم‌های فوتبال پرسپولیس و سپاهان امروز در چارچوب بیست‌وپنجمین هفته لیگ‌برتر برای هشتادومین مرتبه در برابر یکدیگر قرار می‌گیرند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، تیم‌های فوتبال پرسپولیس تهران و سپاهان اصفهان امروز _چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت_ در چارچوب هفته بیست‌وپنجم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال باشگاه‌های ایران از ساعت ۱۹:۳۰ در ورزشگاه آزادی به مصاف یکدیگر می‌روند و الکلاسیکوی فوتبال ایران را در حضور تماشاگران برگزار خواهند کرد.
تیم فوتبال پرسپولیس با ۵۲ امتیاز در رده دوم جدول است و تحت هر شرایطی در این هفته از این رده پائین‌تر نخواهد رفت. صعود پرسپولیس به رده نخست مستلزم امتیاز از دست دادن استقلال است. پرسپولیس که یک امتیاز از استقلال کمتر دارد، تحت شرایط خاص با نتیجه تساوی هم امکان صدرنشینی دارد. سپاهان که تا مقطعی از نیم‌فصل اول، شانس نخست قهرمانی به شمار می‌رفت، با ۴۵ امتیاز سوم است و با هر نتیجه‌ای در این هفته جایگاه این تیم تغییر نخواهد کرد.
پرسپولیس با بیشترین شکست مقابل سپاهانپرسپولیس با ۱۶ شکست برابر سپاهان در لیگ برتر، برابر هیچ تیمی بیشتر از این بازنده نبوده است. سپاهان در دو تقابل اخیر در برابر پرسپولیس به پیروزی رسیده و پرسپولیس در سه بازی اخیر خود در برابر سپاهان در لیگ موفق به گلزنی نشده است. پرسپولیس در هفت تقابل قبلی با سپاهان در لیگ تنها در یک بازی برنده شده است.
از آخرین پیروزی پرسپولیس برابر سپاهان در ورزشگاه آزادی ۶ فصل می‌گذرد. پرسپولیس تنها تیمی است که ژوزه مورایس در لیگ برتر بیش از دو بار با آن دیدار داشته و شکستی تجربه نکرده است. نکته جالب‌تر اینکه سپاهان با ژوزه مورایس تاکنون از پرسپولیس گل نخورده است.
آمار ضعیف قرمزها مقابل طلایی‌پوشان در خانهآخرین بازی خانگی که پرسپولیس گل نزد، به بازی برگشت فصل پیش با سپاهان باز می‌گردد. پیام نیازمند سنگربان سپاهان آمار خیره‌کننده‌ای برابر پرسپولیس دارد و در ۹ تقابل با این تیم در لیگ، هفت مرتبه موفق به بسته نگه داشتن دروازه‌اش شده است و برابر هیچ تیمی بیش از پرسپولیس کلین‌شیت نداشته است.
بیژن حیدری برای ششمین‌بار تقابل دو تیم در لیگ برتر را سوت خواهد زد و با عبور از علیرضا فغانی رکورددار بیشترین قضاوت در این بازی شد. حیدری یک‌بار هم جدال دو تیم را در جام حذفی داوری کرده که حاصل شش قضاوت این داور، دو پیروزی برای پرسپولیس، یک برد برای سپاهان و سه تساوی بوده است.
الکلاسیکوی شماره ۸۲ با شرایط متفاوتپرسپولیس و سپاهان در هفته بیست‌وپنجم لیگ برتر برگزارکننده هشتادودومین تقابل رودرروی یکدیگر هستند. در هشتادویک بازی قبلی که پرسپولیس و سپاهان روبه‌روی هم قرار گرفته اند، ۲۷ پیروزی برای پرسپولیس و ۲۱ برد برای سپاهان به ثبت رسیده و ۳۳ دیدار دو تیم با تساوی خاتمه یافته است.
باتوجه به شرایط جدول، این دو تیم با حساسیت بالایی برابر هم به میدان می‌روند، دیداری که می‌تواند در سرنوشت قهرمانی این فصل از لیگ برتر هم تاثیر مستقیمی داشته باشد. پرسپولیس و سپاهان در حالی مقابل هم قرار می‌گیرند که سرخ‌پوشان در پنج دیدار خانگی قبلی خود مقابل طلایی‌پوشان موفق به پیروزی نشده است.
در واقع آخرین باری که پرسپولیس موفق به کسب سه امتیاز خانگی مقابل سپاهان شده، دیدار برگشت دو تیم در لیگ هفدهم بود که شاگردان برانکو ایوانکوویچ مقابل سپاهانی قرار گرفتند که حال‌وروز خوشی نداشت و با منصور ابراهیم‌زاده در رتبه سیزدهم قرار داشت.
دهمین جدال پرسپولیس - سپاهان در اردیبهشترویارویی هفته بیست‌وپنجم پرسپولیس و سپاهان، دهمین مصاف این دو تیم در اردیبهشت است. در ۹ مرتبه قبلی، سپاهان سه بار برنده شده و پرسپولیس تنها یک برد دارد که آن‌هم مربوط به پیروزی رویایی هفته پایانی لیگ هفتم است. همچنین پنج تقابل دو تیم در دومین ماه سال، مساوی شده که چهار مرتبه‌اش در پنج رویارویی اخیر بوده است.
در بازی برگشت فصل دوم لیگ‌برتر بازی پرسپولیس و سپاهان مساوی شد. در آن فصل قهرمانی سپاهان قطعی بود که آنها در هفته بیست‌وسوم برابر پرسپولیس در ورزشگاه تختی قرار گرفتند. میهمان با گل دقیقه ۶۲ فرشباف جلو افتاد اما علی انصاریان دقیقه ۸۲ بازی را به تساوی کشاند.
بازی برگشت فصل چهارم لیگ‌برتر به‌سود سپاهان تمام شد. این برای اولین بار در تاریخ لیگ برتر بود که سرمربی هر دو تیم که راینر سوبل و استانکو بودند ایرانی نبودند. پرسپولیس در خانه با گل جواد کاظمیان در دقیقه ۱۷ پیش افتاد. بازی با همین نتیجه تا ۱۵ دقیقه پایانی ادامه داشت که سپاهان با بریس رسول خطیبی در دقایق ۷۶ و ۲+۹۰ کامبک زد.
در بازی برگشت فصل پنجم لیگ‌برتر بازهم سپاهان برنده شد. بازی آخر فصل هر دو تیم که پایان دوران آری هان در پرسپولیس و ادسون تاوارس در سپاهان هم محسوب می‌شد. سپاهان در نقش‌جهان تیم برتر زمین بود و با گل‌های رسول خطیبی و جابا موجیری برنده شد. آنها در دقیقه آخر، یک پنالتی را هم با ضربه چیپ خطیبی از دست دادند که محمدی، مهارش کرد.
دیدار برگشت فصل هفتم لیگ‌برتر را پرسپولیس به‌سود خود به پایان رساند. آن دیدار فینال لیگ هفتم به میزبانی پرسپولیس در آزادی بود که سپاهان با مساوی، قهرمان می‌شد اما پرسپولیس به برد نیاز داشت. گل دقیقه ۱۶ محسن خلیلی با گل دقیقه ۲۹ احسان حاج‌صفی جواب داده شد و همه‌چیز آماده برگزاری جشن قهرمانی میهمان بود که دقیقه ۷+۹۰ و ضربه سر سپهر حیدری، سرنوشت را ۱۸۰ درجه تغییر داد و تاج را بر سر پرسپولیسِ قطبی گذاشت.
دیگر بازی دو تیم در اردیبهشت‌ماه به بازی برگشت در فصل نهم لیگ‌برتر می‌گردد که نتیجه مساوی شد. سپاهانِ قلعه‌نویی تقریباً قهرمان شده و بعید بود تیمی رقیب آنها شود. آنها برای از بین بردن احتمالات روی کاغذ، در برابر پرسپولیس در تهران قرار گرفتند و با گرفتن یک امتیاز، کار را تمام کردند. هادی نوروزی دقیقه ۴۷ برای میزبان گل زد اما در ادامه گل مهدی کریمیان در دقیقه ۷۷ بازی را مساوی و سپاهان را قهرمان کرد.
در بازی برگشت فصل دهم لیگ‌برتر هم دیدار این دو تیم برنده نداشت و یکی از آن رویارویی‌های کسل‌کننده تاریخ دو تیم بود که در بیست‌وپنجم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۹۰ برگزار شد که سپاهان در اصفهان از پرسپولیس میزبانی کرد و بازی بدون‌گل خاتمه یافت. قهرمانی سپاهان قبل از این بازی قطعی شده بود و دو تیم یک هفته مانده به پایان، حال و حوصله فوتبال هم نداشتند.
در جدال برگشت فصل هجدهم لیگ‌برتر هم امتیازات تقسیم شد. آخرین حضور برانکو ایوانکوویچ روی نیمکت پرسپولیس برابر سپاهان در لیگ برتر بود و ۸۰ هزار تماشاگر به ورزشگاه آزادی آمدند و بدون دیدن گل به خانه‌های‌شان برگشتند.
جالب‌تر اینکه بازی برگشت دو تیم در فصل بیستم لیگ‌برتر هم مساوی تمام شد. پرسپولیس پیش از دربی به اصفهان رفت و در برابر سپاهان قرار گرفت. تیم یحیی گل‌محمدی با گل دقیقه ۵۵ عیسی آل‌کثیر پیش افتاد اما درنهایت بازی با گل دقیقه ۸۷ محمد محبی، مساوی شد تا دومین رویارویی گل‌محمدی و نویدکیا هم بدون برنده باشد.
در بازی برگشت فصل بیست‌ویکم لیگ‌برتر سریال مساوی‌ها در اردیبهشت‌ماه به پایان رسید. آخرین پرده از سریال چهار قسمتی رویارویی گل‌محمدی و نویدکیا که برنده‌اش، استقلال بود چرا که با نتیجه‌ای که ثبت شد، قهرمانی تیم فرهاد مجیدی قطعی شد. این دیدار به دلایل انضباطی به سیرجان منتقل شده بود و سپاهان با گل‌های محمد نژادمهدی و سجاد شهباززاده از حریف پیش افتاد و گل دقیقه ۸۲ علی نعمتی فقط فاصله را کم کرد تا سپاهان برنده شود.
الکلاسیکو خارج از شرایط جدولیدیدار پرسپولیس و سپاهان هیچ ربطی به جدول و شرایط دو تیم در لحظه ندارد. مهم نیست چه کسی روی نیمکت دو تیم باشد و کدام بازیکنان لباس دو تیم را به تن کنند، بازی در کدام شهر باشد و زیر عنوان کدام تورنمنت، این بازی گل سرسبد بازی‌ها در هر هفته و هر شرایطی است. اما این بار در آستانه دیداری هستیم که انگیزه در آن موج می‌زند.
انگیزه برای هر دو تیم و سوای خواست هواداران میلیونی هر دو باشگاه که حاضرند هر فصل دست خالی بمانند، اما این یک مسابقه را ببرند. در بسیاری از مواقع تاریخی یکی از این دو تیم در شرایط حساسی بوده، اما فوتبال ایران کمتر سراغ دارد که دیداری پیش بیاید که هر دو تیم انگیزه یکسان برای پیروزی داشته باشند.
کد خبر 749628
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲